Aktualności

Już wkrótce remonty ulic Podzamcze i Parkowej oraz Alei 600

• 

Do symbolicznego przekazania placu budowy dróg powiatowych na terenie Gminy Opole Lubelskie doszło dzisiaj przy parku miejskim w Opolu Lubelskim.

Czytaj więcej »

BÓG SIĘ RODZI – moc truchleje”-Wdzięczny Bohaterom -Obrońcom Ojczyzny. Zadanie dofinasowanie ze środków Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie.

• 

„BÓG SIĘ RODZI – moc truchleje”-Wdzięczny Bohaterom -Obrońcom Ojczyzny. Zadanie dofinasowanie ze środków Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie.

        To my ich nazywamy bohaterami naszej wolności. Bo każdy z nas musi mieć pełną świadomość, że gdyby nie ryzyko, które podjęli w czasie II wojny światowej i w latach powojennych, nie bylibyśmy dzisiaj w niepodległym państwie . Byłych Żołnierzy, bohaterów swoich i naszych czasów, przede wszystkim pragniemy uszanować stworzeniem atmosfery szacunku, poprzez nawiązanie kontaktu, zanim rozpoczniemy nasz koncert, gdyż celem spotkania nie może być (według nas) tylko śpiewanie, granie  .Celem, który sobie stawiamy jest przekazanie troski, serdeczności i jedności z bohaterami poprzez sztukę-muzykę,która jest bliska ich sercu.

       Motywy kolędowe czasów walki o wolność. Będą to teksty wybrane , motywy kolędowe  Bożego Narodzenia, Wigilii wojennej, z kapitalnej antologii Józefa Szczypka pt. „Suplikacje czasu wojny” – antologia polskiej poezji religijnej 1939 – 1945

Autorami wybranych wierszy są: Kazimiera Iłłakowiczówna, Beata Obertyńska, Krystyna Krahelska, Krzysztof Baczyński, Stanisław Baliński, Tadeusz Borowski, Tadeusz Gajcy, Wacław Iwaniuk, Tadeusz Hollender, Mieczysław Jastrun, Jerzy Pietrkiewicz, Jan Lechoń, Kazimierz Wierzyński, Karol Wojtyła.

Jedną z pierwszych polskich kolęd patriotycznych, które zachowały się do naszych czasów, jest "Hymn do Boga" z roku 1830, śpiewany na melodię "Bóg się rodzi". Możemy w niej odnaleźć sporo tendencji charakterystycznych dla początku XIX wieku, z zarysowującym się pojęciem narodu na czele. Fundamentalne dla tekstu tej kolędy było jednak przede wszystkim doświadczenie powstania listopadowego, z którym wielu Polaków wiązało rzeczywiste nadzieje na odbudowę suwerennego państwa.

1. Twórco Świata! przed Twym tronem,

Lud polski - z pokorą staje

I z czołem w ziemię schylonym

Hołd Ci winny z czcią oddaje.

Kieruj małymi siłami

Lub złącz - z Przodków popiołami.

2. Z miłym dziś wolności znakiem

Błagamy u Twego Tronu

By Polak był znów Polakiem

Od kolebki aż do zgonu

Chciej dopomóc Polskiej młodzi,

Jej Chłopicki dziś dowodzi!

3. Nie pragniemy nic cudzego,

Tylko znowu mieć kraj cały,

Używać szczęścia prawego

I dawnej Polaka chwały,

Racz, nich zaszczytnie wawrzyny

 

 

„W żłobie leży” - kolęda z okresu Powstania styczniowego 1863 ZNANA POD NAZWĄ JAKO "KOLĘDA SYBERYJSKA"

 

1. W żłobie leży, któż pobieży,

kolędować małemu,

Jezusowi, Chrystusowi

dziś do nas zesłanemu?

Pastuszkowie, przybywajcie

Jemu wdzięcznie zaśpiewajcie,

Jako Panu naszemu.

2. W polskich sercach niby w żłobie

Leży dziś nasz Pan i Król.

My dziś radość czujem w sobie,

On nam w radość zmienia ból!

Jego miłość to sprawiła,

Że nas wszystkich zjednoczyła

W jeden węzeł, w jeden ślub.

Więc dzień zbawczy przybliżony,

Głaz grobowy odwalony

I w kolebkę zmienion grób.

3. Już nie w grobie, ale w żłobie

Bogiem wstaje polski ród,

Jakby skrzydła ręce obie

Wznosi, wielbiąc niebios cud.

Śmiało — śmiało, Boże ptaszę

Obleć całe plemię nasze,

Zanieś smętnym dobrą wieść:

Że nam w sercach Bóg się rodzi —

Gwiazda wschodzi, Polska wschodzi

Chwała Bogu, Polsce cześć! —

4. Oto z nami tułaczami

Cały klęka polski kraj,

Co chcesz, Panie, uczyń z nami,

Ale Polsce wolność daj!

Przyjmiem chętnie z Twojej ręki

Wszystkie rany, wszystkie męki,

Ale Polsce męki skróć!

Boże Ojców, Boże wielki

Weź krew naszą do kropelki,

Ale Polsce wolność wróć!

 

 

- „Lulajże Jezuniu”

Ta piękna kołysanka popularna była już w XVII wieku, a jej najstarszy zapis

pochodzi z 1705 roku. Wykorzystywano więc jej motyw i melodię do tworzenia słów aktualnych, związanych z epoką. Fryderyk Chopin włączył motyw z tej kolędy do Scherzo h–moll co jest świadectwem niezwykłej popularności tej melodii w XIX wieku, czyniąc ją bardzo znaną na światowych salonach.

- Kajetan Sawczuk (1892-1917)-podlaski poeta i działacz niepodległościowy- słowa pochodzą z tomiku wyd.w 1912r

1. Lulajże Jezuniu, moja perełko!

Niechże Ci lud polski śpiewa pieśń wielką.

Lulajże, Jezuniu, lulaj-że lulaj,

A naród nasz polski w nędzy otulaj!

2. Zawitaj nam, Zbawco, dziś narodzony

I popraw nam, biednym, los utrudzony.

Lulajże, Jezuniu, Zbawco wszech ludzi!

Niechże Twe przybycie ze snu nas zbudzi!

3. Niechaj nikt nie gardzi nami biednymi,

Bo takich Bóg najprzód witał na ziemi.

Lulajże, Jezuniu, lulajźe lulaj.

Od nędzy, ciemnoty lud nasz otulaj!

4. Zapal w nas miłości bratniej kaganiec,

Który wśród nas krzewi chłopski wysłaniec —

Zaranie kochane idea nasza,

Co umysł rozjaśnia. ciemność rozprasza.

5. Zbudź ze snu lud polski, skarć naszych wrogów,

Daj, byśmy się zbyli wszech złych nałogów!

Zapal w nas poczucie lepszej przyszłości,

Daj, byśmy Cię mogli chwalić w szczerości.

6. Daj, Panie, poczucie celów jaśniejszych

W oświacie bez granic, a w grzechach mniejszych.

Użycz nam dni szczęścia, Ojczyżnie chwały!

Daj dzieciom, by lepszych chwil doczekały!

7. Niech, Panie, niesnaski wśród nas zaginą,

A dobre w nas chęci niech się rozwiną:

Do wiedzy ochota niech się rozwinie,

A wtenczas w pośród nas wszelkie zło zginie.

8. Więc temi ja słowy kończę kolendę:

Wam, bracia po plugu, życzyć wciąż będę

Obfitych owoców, życia nowego

Odródźmy się w duchu z serca całego!

 

 

„Hej w dzień Narodzenia” 1914

1. Hej, w dzień narodzenia Syna Jedynego,

Ojca przedwiecznego, Boga prawdziwego –

Ludu rzesze rojne ruszyły na wojnę.

Hej! kolęda, kolęda.

2. Wre wojna z Moskalem, w Polsce wielkie święto,

Boć z piekieł wasalem za bary się wzięto.

Strzelcy atakują, pogrom już gotują.

Hej! kolęda, kolęda.

3. Pogoda sierpniowa pola całowała,

Gdy z murów Krakowa szła gromadka mała

Na żołnierskie znoje, na zwycięskie boje.

Hej! kolęda, kolęda.

4. Królowie umarli w tej doniosłej chwili

Powieki rozwarli i błogosławili.

Coś rzuciło czary: Orzeł, Wawel stary.

Hej! kolęda, kolęda.

5. Sierpniowe promienie pola całowały.

Ninie Narodzenie – pola, rańtuch biały.

Oni dalej trwają, z wrogiem się porają.

Hej! kolęda, kolęda.

6. Wigilijną nocą świetny cud się iści

I gwiazdy migocą świetniej uroczyście

Tam u mojej matki bieleją opłatki...

Hej! kolęda, kolęda.

7. A oni się w rowy strzeleckie zaszyli,

Wśród strzałów rozmowy swe święta przebyli.

Boje mieli krwawe, z wrogiem ciężką sprawę.

Hej! kolęda, kolęda.

 

W Dzień Bożego Narodzenia” - Bolesław Pochnarski, Kolęda legionów (1915)

 

W Wigilię Bożego Narodzenia 1915 r. do żołnierzy Legionów Polskich walczących na Wołyniu przybył biskup Władysław Bandurski, gorący patriota, przed wybuchem wojny duchowy opiekun polskiej młodzieży, drużyn Bartoszowych, Sokolich, Strzeleckich, serdeczny przyjaciel komendanta Józefa Piłsudskiego. Podczas wieczerzy wigilijnej na kwaterze wśród sosen Legionowa łamał się opłatkiem z oficerami i żołnierzami. W dzień Bożego Narodzenia o świcie w zbudowanej przez żołnierską brać kaplicy, przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej odprawił Mszę pasterską. Rozległ się w cichym lesie śpiew kolęd. Wśród nich, szczególnie radośnie, na melodię W dzień Bożego Narodzenia, zabrzmiała powstała wtedy Kolęda Legionów. Biskup Bandurski przemówił do żołnierzy:

"Jestem dumny, że w tej uroczystej chwili mogę być z Wami i razem zanosić modły do Pana Zastępów. W tej chwili na olbrzymim obszarze ziem, gdziekolwiek płoną ogniska jasnego Chrystyanizmu, odprawia się Msza pasterska, celebrowana przez biskupów w wspaniałych katedrach, skąpanych w potoku świateł.

Może mi jednak każdy z biskupów pozazdrościć mojej dzisiejszej katedry i mego tłumu wiernych. Odprawiam bowiem Mszę św. w najwspanialszej obecnie w Polsce katedrze, rękami polskich rycerzy wzniesionej, postawionej trudem i znojem wojennym polskiego żołnierza, zroszonej krwią serdeczną bojowników o wolność narodu, a tak olbrzymiej i przestronnej, jak olbrzymie serce i duch prawego i szlachetnego Polaka, zrzucającego kajdany stuletniej niewoli... /Odprawiam wzniosłą Bożego Narodzenia pamiątkę pod czystem i jasnem niebios sklepieniem, wśród wysokich kolumn wspaniałego lasu, wśród czworoboku rycerstwa polskiego, wśród kadzideł bijących pod niebios stropy ognisk polowych, przy których grzejecie trudem bojowym spracowane ciała, przy odgłosie z dala grających armatnich organów, co zdają się wtórować cichej, a pokój niosącej polskiej kolędzie (...)./

Wśród nocnej ciszy niewoli. Wy jedni na czatach! Gdy śpią rodacy i bracia Wasi snem gnuśności, zwątpienia i zniechęcenia, Wy jedni wytrwale straż trzymacie, czekając chwili, w której objawi się Ono umiłowanie Wasze, wypiastowane w snach młodzieńczych, odczuwane przez gorące Wasze serca, dłonią Waszą rycerską dziś wykuwane. Wy jedni straż trzymacie nad ideą ukochaną - nad promieniem wolności, zrodzonym w krwawym Waszym trudzie i męce wśród armat dymu i rozjęku! I dlatego wśród Was tak błogo i miło! Gdybyż Polska cała mogła z bliska patrzeć na czyny Wasze i trudy, przekonałaby się, jak dzielne ma dzieci i syny, poznałaby, że żyje i życie swe zawdzięcza Waszej postawie, Waszemu życiu, Waszej ofierze! Wszak tam Polska żywa, gdzie Wy, gdzie Wasza krew serdeczna gorącego dowodzi życia! (...)

Panie!

Garstce wiernych rycerzy, co w Legionach pod znakiem Orła Białego walczą, dałeś poczucie siły!

Takież poczucie siły daj tysiącom i milionom rodaków i braci naszych na wszystkich obszarach dawnej Rzeczypospolitej! Niech się poczują jedną, wielką, nierozdzielną rodziną, olbrzymią armją, zdolną do obrony Wiary i Wolności!

A wtedy Polska cała okaże się żywą.

Taką Polskę żywą daj nam, o Panie!".

 

1. W dzień Bożego Narodzenia

Radość serca rozpłomienia.

Że w armatnim huku dymie

Zmartwychwstaje Polski imię,

Polski imię

2. Rok już drugi na placówce

Wciąż w wojennej my wędrówce,

Poprzez krwawą dolę, blizny

Spieszmy do wolnej Ojczyzny,

Do Ojczyzny!

3. Już za nami Ziemia – Matka

Przeszliśmy ją do ostatka.

Krwią na kresach wyznaczyli

Nową Polskę, bracia mili,

Bracia mili!

4. Pastuszkowie Boże Dziecię

Oznajmili hen po świecie.

Przez Legionów pacholęta

Zwiastowana Wolność święta.

Wolność święta!

5. Przez legiońskie szare dzieci

Wokół z wichrem sława leci.

Szabli błyskiem wszem ogłasza:

Z grobu wstaje Polska nasza!

Polska nasza!

 

 

„Jezus malusieńki” - Halina Golczowa, Kolęda łagrowa napisana w Ravensbrück 1942

 

1. Jezus Malusieński

Leży wśród stajenki

Czuwa nad nim Matka Boża

i Opiekun Święty.

2. Jezu Malusieński

Pożałuj nas trocha!

Ileż naszych polskich dzieci

Gorzko dzisiaj szlocha.

3. Domy im zburzono,

Ojców wytracono.

I w dalekie, obce kraje

Matki wywieziono.

4. Jezu Malusieńki,

Leżysz uśmiechnięty.

A nad Tobą się pochyla

Słodka twarz Mateńki.

5. W żłóbeczku na sianie,

Ubożuchno leżysz.

A my – otośmy biedniejsze

Od biednych pasterzy.

6. Wszystko nam zrabował

Okrutny morderca,

Chyba w darze Ci przyniesieni
nasze smutne serca

 

 

„Bóg się rodzi” - Melodia tej kościelnej kolędy wykorzystywana była

wielokrotnie i to nie tylko do tekstów pisanych przez konspiratorów warszawskich, znana też jest wersja z kielecczyzny, napisana bodaj przez jednego z żołnierzy oddziału por. Ponurego-Jana Piwnika. Poniższy tekst nie zidentyfikowanego dotąd autora, członka podziemnego zespołu literackiego. Zamieszczony został w grudniu 1943 roku w zbiorku KOPR Cztery kolędy na ostatnie „okupacyjne” święta.

Bóg się rodzi, moc truchleje Pan niebiosów obnażony

Ogień krzepnie, blask ciemnieje Ma granice - Nieskończony

Wzgardzony - okryty chwałą Śmiertelny król nad wiekami

A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami

Podnieś rękę Boże dziecię,

błogosław krainę miłą —

z gwiazdą w dłoniach Anioł leci

i srebrzystym sieje pyłem.

Melodyjnym zawołaniem

opowiada nam nowinę,

że się Polska ciałem stanie,

a pragnienie — wielkim czynem!

Blask przez okna się przelewa

w polskich domów mroczne wnętrza

Anioł dzwonnym głosem śpiewa

triumfalną pieśń zwycięstwa:

„Wam cierpiącym, wam znękani,

już się zbliża odpoczynek,

bo się Polska ciałem stanie,

a pragnienie — wielkim czynem!”

Moc radosna w serca wnika,

pręży członki odrętwiałe —

choinkowych świec płomyki

jak pochodnie rozgorzały.

„Dzięki Tobie, Jezu Panie,

pochwalona bądź Dziecino!”

Więc się Polska ciałem stanie,

a pragnienie — wielkim czynem.

Boże Dziecię, rąk wzniesieniem

niszczycielski ugaś pożar,

by się pokój zazielenił

od gór szczytów, aż do morza!

Nie żałujmy krwi przelanej,

skoro plonem jej — wawrzyny!

Niech się Polska ciałem stanie,

a pragnienie — wielkim czynem! "

 

-  „Przybieżeli do Betlejem żołnierze” – Antoni Bogusławski Szkocja 1943

 

Powstała na zachodzie i w formie powielonych ulotek była kolportowana w jednostkach wojskowych Polskich Sił Zbrojnych w Szkocji. Tekst Kolędy żołnierskiej opublikował „Głos szkolny”, miesięcznik Gimnazjalnego Kółka Literackiego nr 1 w Łodzi, pod redakcją Kazimierza Kędzi (wydanie powielaczowe, 25 XII 1946).

1. Przybieżeli do Betlejem żołnierze,                    

Mieli szare z wężykami odzieże,

Orły lśnią srebrzyste

Z Polski, Jezu Chryste,

Żołnierze — żołnierze.

2. Jeden mówi: Panie Jezu malutki,

Żebyś nóżek nie ubrudził — masz butki,

Dar to od piechura

Najprzedniejsza skóra.

Malutki — malutki.

3. Drugi mówi: Masz, Dziecino, szabelkę,

Wsiądziesz na koń, weźmiesz w rękę tręzelkę,

Bo w polskiej koronie

Nie masz nic nad konie,

Nie masz nad szabelkę.

4. Trzeci rzecze: Oto działko ze stali

Orzeszkami jak kulkami w świat wali,

Od artylerzysty

Przyj m ten sprzęt ognisty

Ze stali, ze stali.

5. Czwarty doda: Jam marynarz spod Gdyni,

Niech ci chwały ten okręcik przyczyni.

Żagiel gdy rozwiniesz

Wnet do nas przypłyniesz,

Do Gdyni, do Gdyni.

6. A tu stoi obok żłobka na ziemi

Samolocik ze skrzydłami białymi,

Skąd? Nie wiedzą sami!

Wziął go Pan rączkami

Swoimi — swoimi.

7. Oczętami tłum żołnierski przenika:

Czemu nie ma między wami lotnika?

Jezu, on przed ćwiercią

Doby — poległ śmiercią

Lotnika, lotnika.

8. Wtedy Jezus do żołnierzy zawoła:

Lotnik w mego się przemienił anioła,

Z nieba dalej strzeże

Polskiego rubieżą,

Dokoła — dokoła.

 

 

- „Wśród nocnej ciszy” W Ozorkowie podczas okupacji była szwalnia, w której kobiety zszywały skrawki skórek króliczych i baranich. Szyły z nich dywany, które były wysyłane na front. Przed świętami Bożego Narodzenia robotnice otrzymały dwa tygodnie urlopu, ale każda dostała do domu 10 kg tych skórek do szycia. W dzień zajmowały się domem, a w nocy szyły. I tak powstała ta kolęda.

 

1. Wśród nocnej ciszy, gdy już wszyscy śpią,

My, robotnice, kończymy pracę swą

I tak bardzo się śpieszymy,

Bo dywany skończyć chcemy,

By w dzień wolnym być.

2. Pracowaliśmy prawie pół roku,

Tak czekaliśmy tego urlopu,

A taki nam urlop dali,

Że ze śmieci szyć kazali

Po dziesięć kilo.

3. Kochane Polki, się nie zrażajmy,

Wszystkie rozkazy chętnie spełniajmy.

My to wszystko przetrzymamy

I z radością zaśpiewamy:

Bóg się nam rodzi.

 

 

-  OJ MALUŚKI

 

-  ZYGMUNT NOSKOWSKI     "WITAJ GWIAZDKO ZŁOTA" 

 

 

- „Kolęda Powstańcza” do melodii „Serce w plecaku” 1944

W wojskowym śpiewniku można znaleźć także „Kolędę powstańczą”. Okoliczności jej powstania są niezwykłe. Po upadku Powstania Warszawskiego w Tworkach zorganizowano szpital dla osób, które ucierpiały w walkach. W Wigilię 1944 roku pielęgniarki, lekarze i pacjenci wystawili szopkę. Prawdopodobnie na tę właśnie okazję powstała „Kolęda powstańcza”. Napisała ją jedna z lekarek, niestety jej nazwisko nie jest znane.

1. Żołnierz drogą maszerował

Szedł z Warszawy lasem, borem,

Pastuszkowie go spotkali,

do Betlejem wiedli społem.

2. Choć był bardzo utrudzony,

ale śpieszył on się wielce,

Bo Dzieciątku niósł w plecaku

z Warszawy żołnierskie serce

3. Za wolnością zatęsknione

serce młode i gorące,

Co walczyło w zapomnieniu

przez słoneczne dwa miesiące.

4. Tę piosenkę/kolędę, tę jedyną

Śpiewam dla Ciebie, Dziecino,

Daj, bym przetrwał wszystkie boje

I znów ujrzał miasto moje!

5. Za wolnością zatęskniony

Idę walczyć w obce strony,

Ale daj, bym przetrwał boje

I znów ujrzał miasto moje!

6. Przy Stajence się spotkali

króle, pany, pastuszkowie,

Pięknie dary poskładali,

aby Jezus wybrał sobie.

7. A wśród tłumu za wszystkimi

młody, ale pełen sławy,

W mundurze ubogim bardzo

stał polski żołnierz z Warszawy

8. Dzieciąteczko go poznało,

uśmiechnęło się do niego

I spośród darów wybrało

Serce żołnierza polskiego

Konwent Powiatów Województwa Lubelskiego

• 

Starosta Opolski Dariusz Piotrowski wziął udział w piątkowym Posiedzeniu Konwentu Powiatów Województwa Lubelskiego.

Czytaj więcej »

Obchody Narodowego Święta Niepodległości 2021

• 

Czytaj więcej »

Trwają prace remontowe przy ostatnich tegorocznych inwestycjach powiatu opolskiego.

• 

Pracownicy drogowi kończą przebudowy dróg powiatowych w trzech gminach powiatu opolskiego. W gminie Wilków jest to odcinek w Szczekarkowie, w gminie Opole Lubelskie - odcinek Pustelnia - Trzebiesza, a w gminie Poniatowa - odcinek w Niezabitowie. Łącznie prace trwają na 19 kilometrach dróg. Wartość inwestycji to ponad 9 milionów złotych, z czego 5,5 milionów złotych to pozyskane dofinansowanie ze środków zewnętrznych.

Czytaj więcej »

Narodowe Święto Niepodległości

•