Powiat Opolski - www.opole.lublin.pl

Szlak prowadzi przez urokliwe zakątki Kazimierskiego Parku Krajobrazowego. Rozpoczyna się w Kazimierzu Dolnym, przy ośrodku szkoleniowym „Arkadia”. Dalej biegnie doliną Grodarza i Potoku Witoszyńskiego do Rąblowa, skąd wiedzie do Wąwolnicy sławnej z kultu Matki Boskiej Kębelskiej i doliną Bystrej do Nałęczowa, aby skończyć swój bieg w Lublinie przy skansenie „Muzeum Wsi Lubelskiej”. Na trasie łączy się z czarnym szlakiem rowerowym „Nitką kolejki wąskotorowej” w miejscowości Kębło.

Kazimierski Park Krajobrazowy został powołany w 1979 r. Zajmuje on obszar 13670 ha, zaś otulina 25000 ha. Na terenie Powiatu Opolskiego znajduje się tylko fragment parku o powierzchni 1690 ha  i 4560 ha otuliny. Pod względem administracyjnym fragment ten występuje na terenie gminy Karczmiska i gminy Wilków. Kazimierski Park Krajobrazowy obejmuje fragment Płaskowyżu Nałęczowskiego i Równiny Bełżyckiej oraz piękny przełom Środkowej Wisły i wschodni skraj Równiny Radomskiej. Różnice wysokości między dnem doliny Wisły a krawędzią płaskowyżu dochodzą do 90 m. Na stromych zboczach przełomu odsłonięte zostały białe, wapienne skały podłoża. Sam płaskowyż pocięty jest gęstą siecią lessowych wąwozów, dochodzących do 30 m głębokości. Szczególną osobliwością geomorfologiczną parku jest wspaniała, 90-metrowej wysokości, niemal pionowa skarpa nadbudowana lessem, wznosząca się ponad ujściem rzeki Chodelki do Wisły, w rejonie wsi Dobre. Skarpa jest objęta szczególną ochroną jako rezerwat przyrody. Kazimierski Park Krajobrazowy jest rejonem występowania wielu źródeł wód powierzchniowych. Najpiękniejsze z nich znajdują się w dnach wąwozów w rejonie wsi Rogów. Szata leśna pokrywa ok. 20% powierzchni parku. Lasy liściaste porastają przede wszystkim zbocza wąwozów i nie tworzą na ogół większych zwartych kompleksów. Najcenniejsze florystycznie są niewielkie fragmenty muraw stepowych, które zachowały się na skarpie w Dobrem, w rejonie Męćmierza, na wzgórzu Albrechtówka, na Górze Trzech Krzyży i na skarpie w rejonie Janowca. Gdzieniegdzie można tam jeszcze spotkać tak rzadkie i ciekawe rośliny jak: wisienka stepowa, zawilec wielkokwiatowy, miłek wiosenny, oman wąskolistny, ostnica włosowata. W świecie zwierząt Kazimierskiego Parku Krajobrazowego na szczególną uwagę zasługują owady stepowe, występujące na skarpie w Dobrem oraz ptaki doliny Wisły. Na jednej z piaszczystotrawiastych wysp wiślanych utworzono rezerwat przyrody chroniący stanowiska lęgowe takich ptaków jak: ostrygojad, rybitwa białoczelna, mewa czarnogłowa, sieweczka obrożna.

Kazimierz Dolny – leży w miejscu, gdzie do Wisły uchodzi niewielki potok Grodarz. Już we wcześniejszym średniowieczu istniała tu osada Wietrzna Góra. Jest to jedno z najpiękniejszych polskich miast. Jako zespół krajobrazowo-architektoniczny zaliczany jest do zabytków najwyższej klasy.

Kębło – Kapliczka Matki Bożej Kębelskiej; tradycja kultu sięga XIII w.

Nałęczów – miasto uzdrowiskowe położone malowniczo w dolinie Bystrej i Bochotniczanki. Głównym walorem Nałęczowa jest charakterystyczny klimat sprzyjający przede wszystkim w leczeniu chorób układu krążenia a także niezwykła atmosfera architektury zabytkowej oraz zieleni.

Rąblów – wieś była miejscem bitew podczas I jak i II wojny światowej. Na Rąblowskiej polanie znajduje sie pomnik upamiętniający walkę z hitlerowcami, która miała miejsce 14 maj 1944 roku.

Skansen „Muzeum Wsi Lubelskiej” - największy skansen w województwie Lubelskim, podzielony jest na sektory poszczególnych regionów geograficznych dawnej Lubelszczyzny. Można tu zobaczyć stare przedmioty codziennego użytku oraz dawną architekturę wiejską.

Wąwolnica – jedna z najstarszych osad na Lubelszczyźnie powstała w XI/XII w. W Wąwolnicy mieści się Sanktuarium Matki Boskiej Kębelskiej, kult cudownej figurki sięga prawdopodobnie końca XII w. W miejscowości warto zwiedzić neogotycki kościół parafialny z 1914 r. oraz XIV wieczną gotycką kaplicę.